ترومپت یک ساز بادی است که در قسمت اعظم طول خود استوانه ای و به طور نامحسوس مخروطی است و در انتها به دهانه ای ناقوس شکل ختم می شود. ترومپت دارای سه دکمه متصل به سه دریچه است، فشار بر دکمهٔ اول، دریچه مربوطه را باز کرده و طول لوله را در مجموع آنقدر زیاد می کند که صدای حاصل یک پرده بم شود. دکمهٔ دوم هرگاه به پایین فشار داده شود، صوت حاصل نیم پرده و دکمۀ سوم، یک پرده و نیم پایین می آید.
ترومپت از سازهایی است که صدایی بلند، نافذ و زیبا دارد. صدای دو ترومپت برابر است با ۲۰ تا ۳۰ ویولن در ارکستر. ترومپت از این نظر بیشتر در هم‌نوازی استفاده می شود. قسمت دهانی ترومپت فنجانی شکل و کم عمق است و انتهای ساز به ناقوسی نه چندان بزرگ ختم می شود. ترومپت از سازهای انتقالی است و وسعت صدای آن از این قرار است:
جایگاه ترومپت در موسیقی ملی:
یکی از پرطرفدار ترین های ساز بادی در بین رقبای خود است. از این ساز در آیین های مذهبی و رزمایش ها استفاده می شود. کنسرت های ملی در کنار سرود های ملی کشور ها از تلفیق صدای این ساز به کمال می رسند.
تاریخچه ساز بادی:
سازهای بادی از اولین آلات موسیقی بودند که به دست بشر ساخته شدند. انسان‌های قرون گذشته آموخته بودند که با دمیدن در مخروط، برگ، یا حتی شاخ حیوانات می‌توانند صدایی بلند و بوقی مانند تولید کنند. آن‌ها با استفاده از این دانش به ساختن آلات موسیقی کنونی پرداختند.
انواع ساز بادی:
سازهای بادی چوبی:
- ساکسوفون
- فلوت ریکوردر
- فلوت
- ابوا
- کلارینت
- فاگوت
سازهای بادی برنجی:
- هورن
- ترومپت
- ترمولبون
- توبا
به نظر می رسد بهترین مکان برای قرار گیری میکروفون و دریافت صدا از ساز ترومپت در قسمت ناقوس شکل باشد، برای دریافت یک صدای ایده ال از ساز هایی که دارای صدای زیادی هستند استفاده از میکروفن های داینامیک است. حفظ فاصله نسبی میکروفن از بخش خروجی صدای ساز با استفاده از فیلتر های میکروفن می تواند به دریافت یک صدای یک دست و دور از ناهنجاری های صوتی کمک شایان کند.
